یکی از توانایی های آدم ها این ه که می تونن روی یک موضوع (منظورم اون موضوع نیست!) اسم های مختلفی بذارن. مثلاً وقتی پشت سر کسی یا راجع به کسی صحبت می کنیم، تعریف می کنیم که چی کارها کرده، کجاها رفته، چی گفته، چی پوشیده و کلی از این جور چیزها. می تونیم به این عمل بگیم «غیبت». بعضی وقت ها می گیم. اما می شه وقتی لازم بود، به این عمل گفت «اخبار».
واقعاً فرق اخبار و غیبت چی ه؟ در هر دو مورد ما در مورد اشخاص و کارهایی که انجام داده اند، با دیگران صحبت می کنیم. فرقش در نوع بیان ه و شخصی که اون کارها رو انجام داده. (اگه نمی فهمید، مجبورم فرفش رو بکنم تو چشمتون!) در مورد اخبار، شخصی که کاری انجام داده یا عملی رو مرتکب شده، باید انسان مهمی باشه- البته لزوماً دلیل نداره انسان باشه. یا باید کار مهمی انجام داده باشه یا این که یک کاری رو با فرد مهمی انجام داده باشه. (هر کاری می تونه باشه.)
فقط کافی ه بعضی از کلمات و عبارات رو عوض کنید تا غیبت تبدیل به اخبار شه. مثلاً در هنگام غیبت کردن، این کلمات و عبارات به کار برده می شه: خدا مرگم بده، وا، بگو جون من، مرتیکه، زنیکه، نگی به کسی ها، [...] و غیره. اما در اخبار می گن: ظاهراً، متأسفانه، فرد مذکور، شایان ذکر است، ملعون، به دنباله ی همکارم توجه کنید و غیره.
می شه گفت اخبار، یه جور غیبت مدرن ه. به جای این که همه ش از افراد مختلف نقل قول یا جزئیات یه موضوع رو توصیف کنند، تصویرش رو به شما نشون می دن یا صداش رو پخش می کنن و نظر افراد مختلف رو هم منعکس می کنن. این می شه اخبار.
در هر دو مورد، بعضی وقت ها همه چیز رو به شما نمی گن یا به شما دروغ می گن. دلیلش هم این ه که می خوان شما یه جور دیگه برداشت کنید. شاید هم فردی که در موردش حرف می زنن، دوستشون ه یا ازش می ترسن. بعضی وقت ها هم کسانی پیدا می شن که بعد از این که غیبت کردند، به شما می گن که «نگید من گفتم ها!». در اخبار به این افراد می گن «منبع موثقی که نخواست نامش فاش شود».
بعضی وقت ها چیزی رو از کسی متوجه می شیم که به حدی عجیب، جالب، خوشحال کننده یا شاید ناراحت کننده است که کار و زنده گی مون رو ول می کنیم تا خبرش رو به بقیه بدیم و غیبتش رو بکنیم. در اخبار به این مورد «خبر فوری» گفته می شود.
9 دی 1385
واقعاً فرق اخبار و غیبت چی ه؟ در هر دو مورد ما در مورد اشخاص و کارهایی که انجام داده اند، با دیگران صحبت می کنیم. فرقش در نوع بیان ه و شخصی که اون کارها رو انجام داده. (اگه نمی فهمید، مجبورم فرفش رو بکنم تو چشمتون!) در مورد اخبار، شخصی که کاری انجام داده یا عملی رو مرتکب شده، باید انسان مهمی باشه- البته لزوماً دلیل نداره انسان باشه. یا باید کار مهمی انجام داده باشه یا این که یک کاری رو با فرد مهمی انجام داده باشه. (هر کاری می تونه باشه.)
فقط کافی ه بعضی از کلمات و عبارات رو عوض کنید تا غیبت تبدیل به اخبار شه. مثلاً در هنگام غیبت کردن، این کلمات و عبارات به کار برده می شه: خدا مرگم بده، وا، بگو جون من، مرتیکه، زنیکه، نگی به کسی ها، [...] و غیره. اما در اخبار می گن: ظاهراً، متأسفانه، فرد مذکور، شایان ذکر است، ملعون، به دنباله ی همکارم توجه کنید و غیره.
می شه گفت اخبار، یه جور غیبت مدرن ه. به جای این که همه ش از افراد مختلف نقل قول یا جزئیات یه موضوع رو توصیف کنند، تصویرش رو به شما نشون می دن یا صداش رو پخش می کنن و نظر افراد مختلف رو هم منعکس می کنن. این می شه اخبار.
در هر دو مورد، بعضی وقت ها همه چیز رو به شما نمی گن یا به شما دروغ می گن. دلیلش هم این ه که می خوان شما یه جور دیگه برداشت کنید. شاید هم فردی که در موردش حرف می زنن، دوستشون ه یا ازش می ترسن. بعضی وقت ها هم کسانی پیدا می شن که بعد از این که غیبت کردند، به شما می گن که «نگید من گفتم ها!». در اخبار به این افراد می گن «منبع موثقی که نخواست نامش فاش شود».
بعضی وقت ها چیزی رو از کسی متوجه می شیم که به حدی عجیب، جالب، خوشحال کننده یا شاید ناراحت کننده است که کار و زنده گی مون رو ول می کنیم تا خبرش رو به بقیه بدیم و غیبتش رو بکنیم. در اخبار به این مورد «خبر فوری» گفته می شود.
9 دی 1385
۱ نظر:
chand vaght pish ham man dashtam be in mozoo fekr mikardam,ama shoma kheyli khoob bast o tozih dadinesh.dar vaghe aali bood. rasti mobarake ke 2 ta post too 1 rooz dashtin.
ارسال یک نظر